μη πάρεις μαζί σου ομπρέλα
Άστρο μονάχο, δακρύζει δικαιοσύνη
περιχαρακωμένους στίχους, απαγγέλει
πέφτει πάνω απ τη πόλη βροχή
μην πάρεις μαζί σου ομπρέλα
όταν έλθεις, να περπατήσεις δίπλα μου
όλη τη νύχτα, ως την αυγή
να μαζέψουμε, σταλαματιές τους στίχους
στα κορμιά μας
να μη χαθούν, στο θόρυβο της πόλης
σαν ξυπνήσει την ημέρα
των καινών ορίων να τις αποθέσουμε
αόρατους συνοροφύλακες
μιας που ζητά γιατρειά
πληγωμένης πατρίδας
GreenLion 
13 Φεβρουαρίου, 2010 στις 10:39 μμ
Στο νυχτιάτικο χορό της βροχής ας χορέψουμε .Τα ύδατα εξάγνιση θα φέρουν και ήχοι καρδιάς θα αναδυθούν την αυγή ,δεν θα χαθούν στο θόρυβο της πόλης . Θα μείνουν εκεί και τις πληγές θα επουλώσουν.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 10:45 πμ
Τραγουδώντας στην βροχή
κάτω από το φως των αστεριών
όλη την νύχτα
πάνω στο σώμα μιας λεηλατημένης πατρίδας
με ομπρέλα
…. ένα καπέλο παιάνων!
Ελευθερία ή… Φυλακή του Νου;
Ως πότε γιοι και κόρες των Ελλήνων θα ζούμε στα στενά
μονάχοι σαν λιοντάρια
στους κάμπους, σε σπηλιές… καλύβες στα βουνά;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 3:52 μμ
Μέχρι τότε που οι άνδρες θα είναι αντιληπτικά συνειδητοί και οι γυναίκες επιγνωστικά αντιληπτικές!
Οπότε οι ομπρέλες θα είναι αχρείαστες
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
16 Φεβρουαρίου, 2010 στις 6:34 πμ
Καλημέρα με την ροδοδάκτυλη Ηώ!
Καλού κακού να υπάρχει μια ομπρέλα
….και αχρείαστη να είναι!
Δίνει ένα στυλ και χρησιμοποιείται ποικιλοτρόπως
κλειστή ή ανοιχτή;)
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
16 Φεβρουαρίου, 2010 στις 7:10 πμ
Καλημέρα!
συμφωνώ τελικά, αφού η Ζωή για να προστατευτεί από τις επιθέσεις της παράνοιας, αφαίρεσε απορροφώντας το, το δεύτερο χ χρωματόσωμα της Αμαζώνας από τις πολεμίστριες!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
17 Φεβρουαρίου, 2010 στις 4:46 πμ
Η Ζωή … ναι!
Η Ζώνη … του Λυκόφως.
όμως φλερτάρει με τον Θησέα
… και την πληρώνει ο Ιππόλυτος πάντα….
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
17 Φεβρουαρίου, 2010 στις 12:04 μμ
Πάμε για μια ανατροπή…
της σκέψης στο ασύληπτο;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
18 Φεβρουαρίου, 2010 στις 4:11 πμ
Δεν είμαστε ήδη σε αυτή;
Το ποτάμι να προσέχουμε που έχουμε πέσει
και κολυμπάμε μια στην μια όχθη την αριστερή και μια στην άλλη την δεξιά,
όπως είχε ανακοινωθεί από ένα μάντη παραμυθά
που κάλεσε τον Σκοπό σε μια μεγάλη γιορτή
τραγουδώντας διασκεδάζοντας και ψυχαγωγώντας τους πάντες
στον κήπο του σπιτιού και ενός παλατιού!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
18 Φεβρουαρίου, 2010 στις 7:07 πμ
ουδεν σχόλιο! στο σχόλιο σου
Όσο για όσους αναρωτιούνται περί του να κρατάμε ή όχι ομπρέλα…απαντώ εξαρτάται….ποτέ δεν ανοίγω ομπρέλα στην βροχή…είτε σε όνειρο είτε στο φυσικό, μου αρέσει να δέχομαι την βροχή από παιδί και ποτέ δεν είχα πρόβλημα…δεν την συνιστώ όμως σε άλλους μην πάρω και την ευθύνη της πνευμονίας τους…. 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
18 Φεβρουαρίου, 2010 στις 3:13 μμ
καλησπέρα!
Αν είναι να περπατήσω ξανά μες την βροχή μαζί σου χαλάλι σου κι η πνευμονία!!!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
18 Φεβρουαρίου, 2010 στις 3:33 μμ
Καλησπέρα!
Στο μώλο πάλι, ή κάπου αλλού; Να την παραγγείλουμε την βροχή και τ αστραπόβροντα, εμπόδια ξανά στα σχέδια σου;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
23 Φεβρουαρίου, 2010 στις 12:57 μμ
Έχω πάντα ένα σακάκι μαζί μου,
παρ όλο που στάζει,
για να μη πάθεις ποτέ πνευμονία κοντά μου
και μία κόκκινη χλαίνη για τα κρύα βράδια
σε μια καλύβα
ανάμεσα σε κουρελούδες, προβιές …και αστέρια;)
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
23 Φεβρουαρίου, 2010 στις 4:08 μμ
Έχω πάντα ένα ζεστό χαμόγελο για σένα
και μια αγκαλιά ζεστή φωλιά….
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
1 Μαρτίου, 2010 στις 5:52 μμ
Εδώ αυτή την απάντηση που έδωσες μόνο ένας μπορούσε να την δώσει….ένας που γνώριζε…κάτι συγκεκριμένο…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
20 Μαρτίου, 2010 στις 7:38 πμ
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
20 Μαρτίου, 2010 στις 8:12 πμ
Ωραίο το τραγούδι
Ελπίζω να σ αρέσει και η δική μου επιλογή, για σένα
Μου αρέσει!Μου αρέσει!