έτσι μόνο ξέρω να προχωρώ
Αγέρωχος
συναθροιστής αρμάτων
η αγχίνοια
του πνεύματος που κυβερνά
του νου του την ύλη
αδιάσπαστη την κρατεί
κι έτσι αλώβητος προχωρεί
μέσα από το μάτι του κυκλώνα
θριαμβευτής
της ενότητας που κράτησε ακέραια
στου παραλόγου τα προκλητικά χτυπήματα
θέλει περίσσια τόλμη η ελευθερία της σκέψης
Μ.Σ
GreenLion 
7 Αυγούστου, 2012 στις 12:48 μμ
Ὁ φόβος σάν σβήνει τό φῶς
Καί τρέμει ἡ ψυχή σάν καντήλι
Τό αἷμα παγώνει γιατί ,
ἡ ὄψη τοῦ φόβου σᾶ φίδι
Σοῦ βάζει γλύκα τό κεντρί,
Κι ἀρχίζει νά στάζει φαρμάκι
Μά ὡς νά σέ ρίξει νεκρό
Νά ξέρεις πώς δέν ἡσυχάζει
Αὐτός ὁ σαρδανάπαλος
Ὁ ψυχοκολυτός σοῦ
Ποῦ σου τό παίζει σύμαχος
Πῶς δῆθεν γιά καλό σου
Ὅτι ὑπάρχει διπλά σου
Σοῦ εἶπαν οἱ δασκάλοι
ἀδέλφι σέ γελάσανε
Κι αὐτούς γέλασαν ἄλλοι
Πῶς εἶναι προστάτης σ’ αὐτός
Σάν βομβιτης στό μυαλό σου
Π’ ἀνάβει τό κόκκινο φῶς
Σημάδι κοντά το κακό σου
Πότε δέ σοῦ εἶπε κανείς
Πῶς εἶναι ὁ δαιμωνας ὅλων
Ποῦ θέλει νά σβήσει τό φῶς
Τό πνεῦμα τό φῶς τῶν ἀνθρώπων
Νά μήν πιστεύεις ἀδελφέ
Εἰς τούς δασκαλεμένους
Ποῦ τέτοια λόγια λέγουνε
Σέ ‘κεινούς πού δέν ξέρουν
ἀδέλφι νά σαί ἄπιστος
Σέ τέτοιους διδασκάλους
Ποῦ μᾶλλον ἀπό ἄγνοια
Καταδικάζουν κι ἄλλου
αντί σχολίου και καλησπερας!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
7 Αυγούστου, 2012 στις 12:55 μμ
Ὁ φόβος σάν σβήνει τό φῶς
Καί τρέμει ἡ ψυχή σάν καντήλι
Τό αἷμα παγώνει γιατί ,
ἡ ὄψη τοῦ φόβου σᾶ φίδι
Σοῦ βάζει γλύκα τό κεντρί,
Κι ἀρχίζει νά στάζει φαρμάκι
Μά ὡς νά σέ ρίξει νεκρό
Νά ξέρεις πώς δέν ἡσυχάζει
Αὐτός ὁ σαρδανάπαλος
Ὁ ψυχοκολυτός σοῦ
Ποῦ σου τό παίζει σύμαχος
Πῶς δῆθεν γιά καλό σου
Ὅτι ὑπάρχει διπλά σου
Σοῦ εἶπαν οἱ δασκάλοι
ἀδέλφι σέ γελάσανε
Κι αὐτούς γέλασαν ἄλλοι
Πῶς εἶναι προστάτης σ’ αὐτός
Σάν βομβιτης στό μυαλό σου
Π’ ἀνάβει τό κόκκινο φῶς
Σημάδι κοντά το κακό σου
Πότε δέ σοῦ εἶπε κανείς
Πῶς εἶναι ὁ δαιμωνας ὅλων
Ποῦ θέλει νά σβήσει τό φῶς
Τό πνεῦμα τό φῶς τῶν ἀνθρώπων
Νά μήν πιστεύεις ἀδελφέ
Εἰς τούς δασκαλεμένους
Ποῦ τέτοια λόγια λέγουνε
Σέ ‘κεινούς πού δέν ξέρουν
ἀδέλφι νά σαί ἄπιστος
Σέ τέτοιους διδασκάλους
Ποῦ μᾶλλον ἀπό ἄγνοια
Καταδικάζουν κι ἄλλου
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
7 Αυγούστου, 2012 στις 1:30 μμ
Ανωνυμοψευδωνυμε….ο καθένας προχωρά με τον τρόπο που ξέρει, άλλος αγέρωχα κι άλλος ψηλαφιστά στο σκοτάδι του… όσο για τα φίδια δες τα στο σύμβολο της Ιατρικής επιστήμης
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
7 Αυγούστου, 2012 στις 3:22 μμ
το πρωτο που θελω να σου πω οτι μονο ανωνυμοψευδωνυμος δεν ειμαι, φαινομαι σαν ανωνυμοs γιατι δεν εκανα το sign στην πρωτη αποστολη κι οπως ειδες εκανα και δευτερη, για αυτο ακριβωσ το λογο ,για να μην ειμαι ανωνημος. περα ομως απο τις ανωνυμοψευδωνυμες αψυμαχιες σου ζητω συγνωμην γιατι μαλλον καπου σε στενοχωρησα, χωρις βεβαιως να εχω καμια μα καμια τετοια προθεση μητε και παρομοια διαθεση.
Εξαλλου με ποιο δικαιωμα θα μπορουσα να κανω κατι τετοιο, ειναι αδιανοητο για μενα το να προσβαλει καποιος τις ευαισθησιες των συνανθρωπων του και δη΄ ποιητων, στο δια ταυτα δεν ειχα κανενα σκοπο να σχολιασω τον ψυχισμο και τισ ιδεεσ σου. Αν δεις στο τελοσ του ποιηματος γραφει »αντι σχολιου» κι Οχι Σχολιο
Εν ολιγοις ηταν απλα ενα ποιημα εκ μερους μου σε εναν ανθρωπο που ειναι φανερο οτι γραφει ποιηση και πολυ ομορφη μαλιστα, βαθυστοχαστη που φανταστηκα οτι θα μπορουσε να τον ευχαριστησει, να του αρεσει.
Η αποστολη αυτου του ποιηματος δεν ειχε κανεναν μα κανεναν σκοπο, να βλαψει ή να υποδειξει το πως πρεπει να προχωρει κανεις, αλλα να προχωρει »αγερωχα» διχως να φοβαται, γιατι αν μπορουσε ο φοβος μονος του να μας κανει κακο, θα μας το ειχε κανει ηδη και δεν θα μας επιανε κουβεντα για αυτο..
εξασθενοντας μας, αυτο για μενα ειναι το μηνυμα αυτου του ποιηματος.
Προφανως και κατι δεν πηγε καλα, οποτε μπορεις να σβησεις αυτες τις επωνημες αποστολες αν ακομη σε ενοχλουν.
ΥΓ: Οσο για τα φίδια και το σύμβολο της Ιατρικής επιστήμης, το εμβλημα του Ασκληπιου μαθητη του Ερμη του Τρισμεγιστου και ειναι το μισο απο το κηρυκειο το σύμβολο και της ερμητικής επιστήμης. αν θες ομως κι αλλα πανω σ’ αυτο παρατηρισε το σε σχεση με το συμβολο του ανθρωπινου dna, με τον »Οφι που ειναι τυλιγμενοςγυρω απο το δενδρο της εδεμ» , αφαιροντασ δενδρο! που ολωσ τυχαιως λεγεται και δενδρο τησ ζωης!
λαρυγγισε τα δυο αντρικα χρωματοσωμα ψυ και χι χωρισ το και.. και αφουγρασου αν ακουσ την λεξη Ψυχη! για να παμε και πιο μακρια στιις σουμεριακες ταμπλετεσ τησ δημιουργιας του adama…
συγνωμην και παλι αν σε πικρανε αθελα μου το ποιημα του φοβου..
ενας ανωνυμος εραστης της ποιησης και των ποιητων του λογου.-
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
7 Αυγούστου, 2012 στις 4:25 μμ
το ανωνυμοψευδώνυμο ήταν μια έκφραση πραγματικότητας είχα δύο όμοια σχόλια κι έτσι απάντησα σαν ενα παιχνίδισμα συγνώμη αν ενοχλήθηκες όσο για το αν γράφω καλή ποίηση δεν ξέρω σκέψεις μου διατυπώνω κι επειδή έχω το ελλάττωμα της συμπηκνωμένης γραφής δεν είμαι κατάλληλη για λογοτεχνικές εκφράσεις…τα περί συμβόλων τα έχω ήδη παρατηρήσει ευχαριστώ για τις υποδείξεις τώρα αν κάτι με ενοχλεί δυστυχώς την προσλαμβάνουσα ενέργεια από την τυχαία ή εσκεμμένη επιλογή των λέξεων δεν μπορούμε να την συγκεκριμενοποιήσουμε γενικά πρόβλημα της γραπτής επικοινωνίας που δεν εμφανίζεται στην φυσική γιατί εκεί ο τόνος και η χροιά της φωνής είναι απόλυτη απόδειξη του τυχαίου ή του με πρόθεση λόγου….το αγέρωχα….α-γερά-όχος= αυτός που συναθροίζει τα άρματα και ο μόνος που διαθέτει την ιδιότητα αυτή είναι η ψυχή αυτή ήταν η ουσία της σκέψης του που πολύ θα ήθελε κειμένου μου να είναι ποίηση
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
8 Αυγούστου, 2012 στις 8:13 πμ
…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
7 Αυγούστου, 2012 στις 2:11 μμ
κι αυτός που ψηλαφιστά πηγαίνει
μέχρι να μαζέψει τ άρματα το κάνει
και γερά αρματωμένος
σ αγέρωχο πάντα το βήμα του μεταλλάζει
καλησπέρα
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
8 Αυγούστου, 2012 στις 3:40 πμ
Οκ νερο κι αλατι taburito όπως ξορκαει το κακο κι η λαικη σοφια Θαρω πως χαιροντε τα πνευματα κι αγαλλοντε αγγελικα, όταν οι ανθρωποι δεν επι-σκοπουν και δεν πατριαρχιζουν.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
8 Αυγούστου, 2012 στις 3:58 πμ
Οκ νερό κι αλάτι taburito όπως ξορκάει το κακό κι η λαϊκή σοφία,
Θαρρώ πως χαίρονται τα πνεύματα κι αγάλλονται αγγελικά,
όταν οι άνθρωποι δεν επί-σκοπούν και δεν πατριαρχεύουν.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
8 Αυγούστου, 2012 στις 4:00 πμ
.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
8 Αυγούστου, 2012 στις 4:19 πμ
‘’Η αληθεια γιε μου η αληθεια αυτή είναι ολο το χρυσαφι του πνευματικου κοσμου θεος για μενα και η γνω-ση της μοιαζει με ηλιο, αλλα χιλιαδες φορες πιο φωτεινη από τον γνωστο sun-day τον Κυριο της Κυριακης..
Είναι μονο δυο σειρες λογια, που απαντουν σε δυο από τα πιο καυτα ‘ρωτηματα των αιωνων.. τι είναι Αληθεια και τι Ψεμμα.
‘’..και τι είναι αληθεια Μεσσιε;’’ Επεμενε ο Νικο-λαι..
Ο ΧΡΥΣΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ
‘’Αληθεια γιε μου είναι, ότι εχει Είναι..
και Ψεμμα ότι δεν εχει…
Είναι μαρτυρας γι αυτό ολη η Υπαρξη
και με’ ολο της το Είναι’’
Ειπε περιχαρης κι ευτυχης ανταμα ο μεγαλος τους δασκαλος, ο επωνομαζομενσο και προφητης Λιον…
‘’ ..Υπαρχει καποιος σοβαρος αντιλογος, καποια δι-αφωνια εκ μερους σας αγαπημενα μου παιδια; Ρωτησε ο ευτυχης αυτος που αξιωθηκε να γινει δεκτης μιας κορυ-φαιας συμπαντικης αληθειας.. Την ωρα που οι συμποσιτες της αληθειας επιστρεφαν ενας- ενας κατα-πληκτοι σιωπιλοι από τη χωρα των αντι – ρησεων, με’ αδεια γλωσσα και.. εκτος ενός του Φρανσουα, που δυσκολευτηκε αλλα τα καταφερε τελικα να εχεις αντιρη-σεις και μαρτυρες…
‘’Δασκαλε με ολο το σεβασμο μου στον χρυσο κανο-να της αληθειας και στο δικο σου προσωπο υπαρχουν κα-ποιες αντιρησεις, μπορει εσυ να εχεις ολη τη υπαρξη δικη σου μαρτυρα, μα και ‘γω διαθετω πολλους μαρτυρες..’’
‘’Για ποιο λογο παιδι μου; τι εχουν να μαρτυρισουν αυτοι;’’
‘’Πως η αληθεια είναι σχετικη.. μεσσιε!’
‘’Τα ψεμματα τι είναι σχετικα ή ειναι ασχετα; ‘’
‘’Δεν ξερω δασκαλε με μπερδευεις!’’
‘’…Και ποιοι το λενε αυτό γιε μου; τους ξερεις καλα, του γνωριζεις είναι δικοι σου ή ξενοι;’’
‘’Ναι ξερω αρκετους μεχρι και πολλους δασκαλε, αλλα δεν είναι οι μονοι, αυτοι που το λενε ..είναι πολλοι, τι να τους πω δασκαλε ;
‘’..Οτι είναι ασχετοι, αυτό να τους πεις και τιποτα άλλο πως ειναι τελειως ασχετοι, ακου εκει τι λεει .. πως η αληθεια είναι σχετικη; δεν ντρεποντε λιγο λεω γω;’’ φωναξε οργισμενος ο μεγαλος προφητης της Λιον, μα επανηλθε γρηγορα σαν ειδε την παγιδα.
Όταν αναγνωρισε στης οργης το προσωπο, τον πρωτο διαβολεα, τον πρωτο δαιμωνα που ηρθε να αμαυρωσει τον χρυσο κανονα.. μα εκεινος χαμογελασε μια και συνεχυσε απολυτα ηρεμος.
‘’Μαθε γιε μου πως αυτό είναι το τροπαρι που ψα-λουν παντα οσοι δεν τους βολευει η αληθεια, την απλωνουν σχετικα μεχρι να σμιξει με τα ψεματα τους, η αληθεια γιε μου Φρανσουα δεν είναι καθολου σχετικη, εχει υπαρξη, εχει Είναι.
Είναι ή δεν Είναι; Αυτό δε λενε οι απλοι ανθρωποι όταν προσπαθουν να τον μπερδεψουν οι πονηροι..
Η πιο σχετικη αληθεια παιδια μου είναι το πιο καλο ψεμα και η πιο ασχετη το κακο ψεμμα αν εννοουν αυτό δεν διαφωνω πουθενα συμφωνω απολυτως κι επαυξανω’’ ειπε χαογελοντας εκεινος και συνεχυσε.. Η αληθεια συμποσιττες μου είναι ο μεγαλος ωκεανος της υπαρξης και η γνωση ο ηλιος που τη φανερωνει σε ολους, εκτος από τους εθελωτυφλους….
ΥΓ: ..αποσπασμα απο ενα βιβλιο που το εχω σχεδον τελειωσει, περιμενω τα σχολια σου στο koytro@gmail.com
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
8 Αυγούστου, 2012 στις 2:18 μμ
Δυνατή γραφή ενός που ξέρει να χειρίζεται τις πληροφορίες του να τις κρύβει μέσα στια σπηλιαράκια των λέξεων
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
8 Αυγούστου, 2012 στις 8:14 πμ
Σου γραφώ α-γερό-χα λοιπόν κι όσο κοντονοάω
άλογα λόγια ανείπωτα είναι τα άρματά μου
Τα αποτυποματά σου ‘δώ, είναι τα ποιήματά σου
Σα-φως σαν άστρα θείο φως, τα διατυπώματά σου
Των ποιητάδων η γραφή και των γραφολογιάδων
Είναι το στυλ του καθενός σαν γραφεί η καρδία του
όταν τα νιάματα του νου, σα φράγματα που σπάνε
κυλάνε πάνω στα χαρτιά σαν τις ψυχές μιλάνε
Όταν λαλεί σαν το πουλί στο σύρμα τα δικά σου
Άμα οι σκέψεις της καρδίας δεν ειν’ ποιήματά σου
τότε ποίημα τι θα πει, άμα αυτό δεν είναι
Συμπυκνωμένη την γραφή, ελάττωμα ποιος είπε
Σου γραφώ α-γερό-χα λοιπόν και θαρετα μηνυω
Χροια και τονο της φωνης ελευθερα σου δινω
Κι είναι φυσιογνωμιστης μπορεις να δει ποιος ειμαι
Η λευτερια εχει τιμη πολυακριβη πως είναι…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
8 Αυγούστου, 2012 στις 11:02 πμ
συυμπηκνωμένη την γραφή ελάττωμα μου είπαν
οι βαθμολογητές του σχολείου σαν έδιναν χαμηλό στην έκθεση βαθμό χωρίς ούτε μια κόκκινη μολυβιά στην κόλα
κι αργότερα οι διδάσκαλοι των σχολών της ανιδιοτελούς στην γνώση μαθητείας…..όσο για μένα θάθελα να μην το χάσω ποτέ ετούτο μου το ελάττωμα…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
8 Αυγούστου, 2012 στις 6:51 μμ
Μην ανησυχεις ταμπουριτο για ετουτο το »ελατωμα» γιατι προτερημα ειναι τωρα το στυλ που χαρακτηριζει τη
γραφη σου, »σαν μαυρη ελιτσα στο φεγγοβολο προσωπο της Μεριλυν Μονροε» αφου δεν σου στερησαν εκεινοι οι αχαϊρευτοι δασκαλοι κανεις δεν σου το στερει.
…εισαι τυχερο ατομο που αντεδρασες κι ακομη αντιδρας σ’ αυτο, καιρος ομως να δρασεις να τους ξεσκεπασεις να τους ξαποστειλεις απο μεσα σου.
…ξερεις και εγω ειχα το ιδιο προβλημα, αριστα επτα μ’ ατιμουσαν ! εκτιμουσαν τα γραπτα μου οι »δασκαλοι μου – οι καλοι μου οι δασκαλοι» κι αυτο με στενοχωρουσε πολυ, τοσο που αποφασισα καποια μερα να μην ξανα παω….
οι βαθμοι τους με πληγωσαν κι εγιναν η αιτια να απαρνηθω το σχολειο μου και να το συνεχυσω αργοτερα στο 2ο νυχτερινο αμπελοκηπων.. ομως »’ου πολλω δεον χαριν εχειν» ταμπουριτο, στουσ βαθμολογητες μου γιατι…
ξ.. θαρω πολλες φορες πως οι δασκαλοι φερνουν σε »καλουπατζηδες κοινωνιας»’ που αντι μπετου – τσιμεντου καλουπονουν ανθρωπουν ,τσιμεντονουνε χυτευουν το αυλο ανθρωπινο – υλικο, »διαμορφονουν» συνειδησεις, χαλκευοντας αληθειες Χαραματα χαραζουν
παραχαρασουν το ατελειωτο κορμι της ιστοριας.. αλλαζοντας την.. στην κοινη μας ιστορια ομως καιρος να τους πουμε ταπεινα ευχαριστω για το καλο που μας προξενησαν εστω και αθελα τους, ασ τους πουμε σαν ετοιμοι απο καιρο α-γερα-χοι και θαραλεοι αντιο…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
8 Αυγούστου, 2012 στις 7:04 μμ
αγέρωχος ήταν κι ένας δάσκαλος βαθμολογητής γιατί υποχρεωμένος μεν από το υπουργείο να χαμηλοβαθμολογήσει αλλά έντιμος άνθρωπος ιδιαιτέρως μου εξήγησε απολογούμενος το γιατί….φωτεινές εξαιρέσεις που πάντα υπάρχουν….
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
8 Αυγούστου, 2012 στις 7:26 μμ
..οτι καταλαβαινεις σου παιρνει χωροχρονο κι οτι κατανοεις σου τον επιστρεφει, με εννοεις;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
8 Αυγούστου, 2012 στις 7:43 μμ
σε εννόησα αλλά αφού πρώτα μπήκα μέσα στο σπηλιαράκι – Λαβύρινθος της λέξης καταλαβαίνω
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
8 Αυγούστου, 2012 στις 8:38 μμ
σε εννόησα αλλά αφού πρώτα μπήκα μέσα στο σπηλιαράκι – Λαβύρινθος της λέξης καταλαβαίνω, γραφεις και μπραβο σου γιατι κανεις οτι κανουν οι νοημονες και δεν κανουν οι »ανοητοι» που λενε »ναι μωρε καταλαβα»’
αλλα τι εννοεις;;;
,, με εννοεις παλι ε;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
8 Αυγούστου, 2012 στις 7:27 μμ
..για τα σπηλιαράκια δεν μου ειπες.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!