Μυθολογήματα
σκιρτά η μνήμη
σαν φύλλα φθινοπωρινά
στρώνει στο χαρτί τις λέξεις
αντιγραφές μαθητών ανυπότακτων
στης λήθης το πεπρωμένο
μολύβια τρέχουν πολύχρωμα
σαν σε βωμό επάνω να θυσιάσουν την ουσία τους
στην πείνα του αναγνώστη
στην δίψα μιας ανάρμοστης περιέργειας
για τις άλλες ζωές τις που τώρα δεν είναι
κι ίσως ποτέ δεν ήταν κι ίσως ποτέ δεν θα είναι
παρά σκόνη μολυβιού πλην
με τελετουργική τάξη απλωμένη
από τους δεξιοτέχνες της αντίληψης
της κίνησης του κόσμου
GreenLion 
5 Φεβρουαρίου, 2011 στις 9:43 πμ
με τελετουργική τάξη απλωμένη
από τους δεξιοτέχνες της αντίληψης
της κίνησης του κόσμου
που είναι σήμερα οι δεξιοτέχνες της αντίληψης που είναι οι ονειρευτές
που είναι το θηλυκό που δεν αναλώνει άσκοπα την θηλυκότητα του στο σεξ…. στο κουτσομπολιό στα όνειρα του ύπνου….στην άγρα του πλουτισμού…στην άγρα των πτυχίων….στην άγρα καριέρας…..
που είναι σήμερα το ελεύθερο ατίθασο πνεύμα της ζωτικής ενέργειας….
το σκοτώσαμε…..για να παράξουμε πολιτισμό….επιστήμη….τέχνη……κι ο κόσμος κινείται σε λάθος κατεύθυση….εκείνη του θανάτου…..
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
5 Φεβρουαρίου, 2011 στις 10:15 πμ
υπερβαίνεται άραγε ο φόβος από την θυμαπάτη των ανοργάνων όντων που
εισήγαγαν όσοι ανίκανοι να αντιληφθούν με την εξυπνάδα τους ότι η ζωτική μας ενέργεια είναι ο διδάσκων και αρνούμενος να πεθάνει και η δυνάμενη να ανιχνεύει ενέργειες και προθέσεις; Και φυσικά όταν κινείσαι στο χώρο των ενεργειών ανόργανο όν είσαι, είσαι όμως; την ανθρώπινη σου υπόσταση την διατηρείς καταγράφοντας με τις οργανικές αισθήσεις το βίωμα……
Μου αρέσει!Μου αρέσει!