Αυγή
Ατέλειωτη η λέξη ένα γράμμα προσμένει
Υπαρξη από σένα ποθεί να της δώσεις
Γη να πατήσει ουρανό να στερεώσει
Ηλιος ν ανατείλει συνείδηση να προσφέρει
Ανέκφραστη η ιδέα ονειρεύεται
Υφάντρας φωνή για να την ντύσει
Δύναμης λέξη ν ακουστεί
Ηχος καινούργιος τη Γη να δονήσει
GreenLion 
2 Φεβρουαρίου, 2010 στις 10:51 πμ
Ο έρωτας είναι ο ήχος που τη γη θα δονήσει και την αυγή θα φέρει σε τούτα εδω τα μέρη ..
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
2 Φεβρουαρίου, 2010 στις 6:47 μμ
Ο έρωτας λες φιλενάδα …
της ροδοδάκτυλης Αυγής…μα ξέχασε μαζί με την αθανασία και την νιότη να του χαρίσει…ίσως επειδή κάποιες αξίες πρέπει και να κερδίζονται για να διατηρηθούνε…αν η Ηω είναι η ένοια που αναζητεί την λέξη στην αγκαλιά του αγαπημένου της, τότε εκείνος είναι η αυδή που την προφέρει…κι οι λέξεις παλιώνουν με τον καιρό και η φθορά της σημασίας τους έρχεται αν κι αθάνατες….
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
4 Φεβρουαρίου, 2010 στις 8:11 πμ
Όταν σου πουν πως τραγουδώ…
Τραγουδεί ο Τιθωνός ακόμη τον έρωτα του για κείνην…μα οι λέξεις… αν το αρχικό νεανικό τους νόημα δεν ανακτήσουν, η Ηω δεν καταλαβαίνει πια τι της τραγουδά….Οι πολεμιστές πρέπει να υπερβούν τα γηρατειά…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
5 Φεβρουαρίου, 2010 στις 10:17 πμ
Οι πολεμιστές να υπερβούν τα γηρατειά!
Την ασχήμεια της παραίτησης και του συμβιβασμού!
Κι ας αποσυνδέσουμε επιτέλους το γήρας από την ηλικία, γιατί,
όσο μετράμε τον Χρόνο θα μας μετράει κι αυτός!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
4 Φεβρουαρίου, 2010 στις 5:43 μμ
Καλησπέρα greenlion,σ έυχαριστώ για την πρόσκληση,θα σε επισκέπτομαι συχνά γιατί με ενδιαφέρουν πολύ αυτά που γράφεις και θέλω να τα
μελετήσω.Ανταποδίδω την πρόσκληση και στο δικό μας Blog της παρέας
Καλό βράδυ, θα τα λέμε..
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
4 Φεβρουαρίου, 2010 στις 5:49 μμ
Καλησπέρα και από δω Κλειώ
Σε ευχαριστώ για την πρόσκληση αλλά από ότι έχω διαβάσει το φιλοσοφικό- γνωσιολογικό σας επίπεδο ξεπερνά κατά πολύ το δικό μου και δεν ξέρω τι θα μπορούσα να συνεισφέρω στην παρέα σας…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
6 Φεβρουαρίου, 2010 στις 7:59 πμ
Καλημέρα,έχω την εντύπωση ότι τα ενδιαφέροντά μας ,οι ανησυχίες μας και οι ανάγκες μας είναι λίγο πολύ κοινά.
Απλώς τα προσεγγιζουμε ο καθένας μας από διαφορετική πορεία και διαδρομή που έχουμε κάνει και με διαφορετικό τρόπο.
Σε αυτή την βάση μπορούν να αλληλοσυμπληρωθούν γιατί ο στόχος είναι κοινός.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
6 Φεβρουαρίου, 2010 στις 8:12 πμ
καλημέρα Κλειώ!
Μόλις επέστρεψα από την όμορφη παρέα όπου άφησα ένα σχόλιο!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
11 Φεβρουαρίου, 2010 στις 1:04 μμ
Καλησπέρα Κλειώ
Συγνώμη για την αναστάτωση από την ανικανότητα μου χειρισμού της δύναμης, ίσως έπρεπε να κρατηθώ στην αρχική μου εκτίμηση ότι εσείς είσαστε αξιότεροι από μένα.
Δεν θα ξαναπεράσω, ώστε να μην καταστρέφει η παρουσία μου την αρμονία σας!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
5 Φεβρουαρίου, 2010 στις 3:23 μμ
Οι πολεμιστές αλλάζουν κανάλι ενέργειας
και το αυλάκι του χρόνου
κοιτάζοντας τον ανάποδα
και τραγουδώντας τον με την Η χ Ω
κάθε Αυγή ροδοδάκτυλη
περνώντας την Πύλη του Α -Ω
καινούργια Νέα Η …. Ω !!!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
5 Φεβρουαρίου, 2010 στις 4:32 μμ
Ναι αυτό έκαναν κατά την ασημένια εποχή την δεύτερη, μα αντί η Ηχώ να τους οδηγήσει πίσω στην χρυσή, τους έφερε την χάλκινη….
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
5 Φεβρουαρίου, 2010 στις 5:25 μμ
έχουμε την ΗΩ αρχικά μετά επεκτείνεται με το χ το οποίο συμβολίζει τις πρώτες εξατομικευμένες συνειδήσεις και την σταύρωση του Προμηθέα όπως και τον διαμελισμό του Ζαγρέα, κατόπιν ακολουθεί η διόρθωση διά του ν της νέας συνείδησης που θα την αναζητούσα μάλλον στην φτώχεια της Δήλου και στην έλλειψη των φιλοσόφων του Μίνωα που την εμπεριέχει…παρά στις ερμηνευτικές προσπάθειες των μαγικοφιλοσοφικών σχολών…δηλαδή θα την αναζητούσα στον Νομο που εκφράζουν τα νοήματα των λέξεων.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
11 Φεβρουαρίου, 2010 στις 6:27 μμ
Στο είχα πει το θυμάσαι, πως αντιδράς ταχύτατα, σύμφωνα με την ενέργεια που σου στέλνουν κι όχι σύμφωνα με τα λόγια που διαβάζεις ή ακούς, ας έμενες στο παρασκήνιο κι ας άφηνες στο προσκήνιο αυτούς που είναι κατάλληλα εξοπλισμένοι….κάθε μάθημα όμως εσένα ειδικά σε κάνει ακόμη πιό ισχυρή. Να χαίρεσαι την όμορφη κορούλα σου, γενέθλια δεν έχει σήμερα;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
11 Φεβρουαρίου, 2010 στις 6:35 μμ
Ναι έχει γενέθλια σ ευχαριστώ που το θυμήθηκες, αν και εγώ δεν θυμάμαι να θυμηθώ τις συμβουλές σου!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
12 Φεβρουαρίου, 2010 στις 9:05 πμ
έπαιξα μονάχα έναν ρόλο χαρακτήρων που αντιμετωπίζουμε καθημερινά και τον έπαιξα άψογα, δεν έχω κανένα πρόβλημα καλέ μου φίλε και μην σ απασχολεί έχω ήδη βγεί απ τον ρόλο αν κάποιος έμαθε ή δεν έμαθε κάτι απ αυτό θα το επιβεβαιώσει η πορεία του κι εγώ έμαθα φυσικά αρκετά αυτός είναι άλλωστε κι ένας απ τους λόγους που έπαιξα ακριβώς αυτό που είχα υποστεί για να μην με κυνηγά σαν σκιά…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
12 Φεβρουαρίου, 2010 στις 3:59 μμ
Χρόνια πολλά για την όμορφη κόρη σου
το Μέλλον του Κόσμου!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
12 Φεβρουαρίου, 2010 στις 4:15 μμ
Ευχαριστώ αλλά ποιό μέλλον του κόσμου,αγαπά την μάνα της, αλλά την βρίσκει γραφική γιατί δεν είναι ότι όλος ο κόσμος,μέλος μιας όμορφης αρμονικής, μεγάλης χριστιανικής οικογένειας!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
12 Φεβρουαρίου, 2010 στις 4:31 μμ
Το πρότυπο της χριστιανικής οικογένειας
-παρωδία οικογένειας-
έχει κάνει πολύ κακό στο μέλλον του κόσμου
και αυτό είναι μια αντίληψη
που που πρέπει να περάσει στο περιθώριο της ιστορίας πια.
Υπάρχουν καλύτερα πρότυπα…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
12 Φεβρουαρίου, 2010 στις 4:36 μμ
Υπάρχουν; Τότε είμαι ή τυφλή και δεν τα βλέπω, είτε άτυχη και δεν τα συναντώ, ίσως και ηλίθια που τα ψάχνει σε λάθος σημεία!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
12 Φεβρουαρίου, 2010 στις 6:02 μμ
Γλυκειά μου… δεν μπορούν να υπάρξουν, όσο κάποιοι δεν συνειδητοποιούν, ότι δεν έχουν κανένα απολύτως δικαίωμα να χειρίζονται τα σημεία αντίληψης των ανθρώπων, είτε αυτοί συναινούν, είτε όχι!
Κι αυτό αφορά και την εκπαίδευση των νέων….
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
12 Φεβρουαρίου, 2010 στις 6:46 μμ
Να διευκρινήσω, ότι σ αυτούς που πρέπει να συνειδητοποιήσουν, ότι δεν έχουν κανένα δικαίωμα, συμπεριλαμβάνω και εκκλησίες και θρησκείες και φιλοσοφίες και κάθε ομάδα που δραστηριοποιείται στο χώρο της λεγόμενης εσωτερικής αναζήτησης ή φιλοσοφίας, εν κατακλείδι δεν εξαιρώ κανέναν.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
12 Φεβρουαρίου, 2010 στις 7:33 μμ
Αγαπημένε μου φίλε
θέλω να πιστεύω ότι οι elzin ήθελαν απλώς να δώσουν ένα πρακτικό παράδειγμα του πως επιτυγχάνεται και τι αποτελέσματα φέρνει ο έλεγχος των άλλων μαγικός ή όχι…κι όχι να μας επανεκπαιδεύσουν
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
13 Φεβρουαρίου, 2010 στις 12:25 μμ
Εκπαιδεύοντας την Ρίτα και… τον καθηγητή
…στο μεταπτυχιακό του;)
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
13 Φεβρουαρίου, 2010 στις 12:37 μμ
Ο καθηγητής να προσέχει την προυπηρεσία πάντα τέτοιους τρελούς επέλεγα για συντρόφους έναν μάλιστα τον παντρεύτηκα κιόλας….
Και ξέρεις επειδή στον μπαμπά μου δεν άρεσε να τον κοροιδεύουν που δεν είχε γιό προκαλούσε τους γιούς των φίλων του να με προκαλέσουν ώστε να φάνε το ξύλο της χρονιάς τους και να καμαρώνει μετά ότι η κόρη του αξίζει όσο όλοι μαζί οι γιοί τους….νομίζεις ότι ο παιδικός μου φίλος τυχαία σχολίαζε για πλάκα ή για να με στηρίξει;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
13 Φεβρουαρίου, 2010 στις 12:55 μμ
Δεν είμαι άνθρωπος της βίας και της χειροδικίας
και …με γυναίκες ποτέ!
Μόνο το τόξο μου αρέσει που σημαδεύει από μακριά!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
13 Φεβρουαρίου, 2010 στις 1:01 μμ
έλα βρε παιδί ήμουν και με προκαλούσαν τι ήθελες δηλαδή να μείνω και να με κτυπήσουν ή να φύγω κλαίγοντας;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
13 Φεβρουαρίου, 2010 στις 5:42 μμ
Μόνο το Τόξο ε;
Μετά δηλητηρίου ή χωρίς;
τόξο – βίος – βιολογικός
Κάποιες όμως έχουν αντίδοτο παντός φαρμάκου
Μμμ κι ο έρωτας με βέλη είναι εξοπλισμένος! 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
12 Φεβρουαρίου, 2010 στις 9:52 μμ
Μια και τελευταία συναναστρέφεσαι κόσμο που μιλά με τραγούδια θα αφιερώσω και γω στους νέους φίλους σου και σε σένα ένα τραγούδι
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
13 Φεβρουαρίου, 2010 στις 1:09 πμ
Σημασία έχει να προσπαθήσει να τα δημιουργήσει κανείς,
ακόμη και αν δεν υπάρχουν,
αυτοδιαχειριζόμενος το σημείο της αντίληψης του
και αποφεύγοντας να τα ψάχνει σε λάθος σημεία,
μοιρολατρική πεσιμίστρια μου!
Ας παραμείνουμε ένα μυστήριο και αίνιγμα και
… για τον ίδιο μας τον εαυτό ακόμη;)
Όσο ανεβαίνω ουρανέ
τόσο εσύ μακραίνεις
κι όσο σ’ αδειάζω θάλασσα
τόσο εσύ πληθαίνεις.
Το μυστήριο με μένα
είναι πως δεν πιάνομαι
γιατί βρίσκω τα χαμένα
και μ’ αυτά αισθάνομαι.
Όσο κοιτάζω τα βουνά
τόσο αυτά ψηλώνουν
κι όσο ανοίγω τα φτερά
αυτά με προσγειώνουν.
Το μυστήριο με μένα…
ένα τραγούδι για στους άγνωστους φίλους μας!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
13 Φεβρουαρίου, 2010 στις 5:19 πμ
Το μυστήριο με μένα είναι ότι δεν παίζω ποτέ με τα σημεία αντίληψης των άλλων γιατί δεν θέλω να παίζουν και με τα δικά μου. Το πείραμα της συναίνεσης απέδειξε ότι αν δεν ήμουν στην ενεργειακή κατάσταση που είμαι θα με είχατε συνθλίψει, αν συνέχιζα όμως να σας αντιμετωπίζω, κανείς δεν ξέρει ίσως και να σας συνέθλιβα εγώ, στο μυστήριο της φαντασίας που έχει η πραγματικότητα, ή στο μυστήριο που προσθέτει η φαντασία στην πραγματικότητα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
13 Φεβρουαρίου, 2010 στις 7:48 πμ
Ποτέ μη λες ποτέ!
Η συνάντηση δύο αντιληπτικών πεδίων δύο ανθρώπων
είναι πάντοτε ένα παιγνίδι σημείων Αντιλήψεων
είτε το ξέρουνε είτε όχι
είτε συναινούν είτε αντιδρούν.
Καλύτερα είναι να παίζουν καλά
μη πάιρνοντας την σπουδαιότητα του «εγώ» πολύ στα σοβαρά.
Φορώντας το όμως, πάντα
σαν μια Λεοντή προστασίας και κρατώντας ένα ρόπαλο αριστερά!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
13 Φεβρουαρίου, 2010 στις 8:04 πμ
Λέγοντας ποτέ αναφέρομαι στην προσπάθεια να παίξει κάποιος βρώμικα με τους άλλους και ένα ελεγχόμενο από εσένα και μόνο εγώ καλό είναι να είναι ισχυρό για να προστατεύει την βάρκα να μην μπαίνουν νερά και να κρατά σταθερά το τιμόνι να μην την σπρώχνουν όπου φυσούν οι αγέρηδες.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
13 Φεβρουαρίου, 2010 στις 8:20 πμ
Ναι!
Καλό είναι να παίζεται έτσι
και να ξέρει κανείς που θέλει να πάει και να φθάσει
διαφορετικά,
όπου και να είναι θα νομίζει πως είναι καλά…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
13 Φεβρουαρίου, 2010 στις 7:06 πμ
Οχτώ μικρά παιδιά
σαλπάραν μια βραδιά
Και γίναν άστρα ασημιά
στης γης την ερημιά
Οχτώ καρδούλες γιασεμιά
στης γης την ερημιά
Το πιο μικρό παιδί
διψούσε την αυγή
Πεφτάστρι έγινε θαρρώ
κι επνίγη στο νερό
Ένα πεφτάστρι λαμπερό
μεσ’ στ’ αλμυρό νερό
Εφτά μικρά παιδιά
την άλλη τη βραδιά
τα πήρε η πούλια αγκαλιά
και τα ‘ χει φαμελιά
Μα εκείνα κλαίνε και πονούν
τ’ αδέρφι τους ζητούν
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
13 Φεβρουαρίου, 2010 στις 12:50 μμ
Αλλά …τον χώρισες;
Ελπίζω να έχει καλύτερη τύχη μαζί σου….
γιατί θα χάσει και το μεταπτυχιακό του;)
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
13 Φεβρουαρίου, 2010 στις 12:57 μμ
μπα με έχασε γιατί μετά από λίγα χρόνια την είδε κάπως να ακολουθήσει τα πρότυπα των…σοβαρών ανθρώπων και δεν θάχα πρόβλημα αν δεν προσπαθούσε να μου τα επιβάλει
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
13 Φεβρουαρίου, 2010 στις 1:06 μμ
Έλα τώρα… κάθε γυναίκα έχει μέσα της μία Πηνελόπη
που δουλεύει πάνω από 100 άντρες σαν ανεμιστήρες….
χωρίς να κουνήσει το μικρό της δακτυλάκι
…μια ματιά της αρκεί!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
13 Φεβρουαρίου, 2010 στις 1:09 μμ
ακριβώς τα τολμηρά αρσενικά το έβαζαν κλαίγοντας ντροπιασμένα απ αυτό το βλέμμα ήξερε ο μπαμπάς τι έκανε !
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
13 Φεβρουαρίου, 2010 στις 1:13 μμ
ε! …δεν θάξερε ο Κρητικός τι να κάνει;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 11:13 πμ
Μια παλιά κινέζικη παροιμία στον αφηρημένο πυρήνα της
αναφέρει
πως όταν γυρίζεις σπίτι να δέρνεις την γυναίκα σου!
Εσύ δεν ξέρεις τι έκανε,
αυτή …όμως ξέρει!
Αυτό εφάρμοσε και ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ
στην κακομαθημένη Λίζα Παπασταύρου
στο ξύλο βγήκε από τον παράδεισο… με επιτυχία!
Μόνο που δεν γλίτωσε τα βέλη του Έρωτα…. ο ίδιος !
Δεν είχε εφευρεθεί ακόμη το αντίδοτο…
Αν ήσασταν όλες σας σωστές
δεν θα υπήρχαν τόσοι άνδρες στις φυλακές,
λέει ο σοφός Βασίλης Καρράς
….βγάζοντας το καπέλο 😉
Αν είσαστε όλες σας σωστές
Βάλε μια βότκα στο ποτήρι μου,
και κάτσε δίπλα για χατίρι μου,
πρόσεξε όμως ένα πράγμα μη μου πεις,
πως απ’ τις άλλες είσαι διαφορετική,
Γιατί αν είσαστε όλες σας σωστές,
δε θα υπήρχαν άνδρες μες τις φυλακές,
γιατί αν είσαστε όλες σας σωστές,
δε θα μετρούσαμε ατελείωτες πληγές,
Γιατί αν είσαστε όλες σας σωστές,
δε θα υπήρχαν άνδρες μες τις φυλακές,
γιατί αν είσαστε όλες σας σωστές,
δε θα μετρούσαμε ατελείωτες πληγές,
Βάλε μια βότκα στο ποτήρι μου,
να σβήσει η πίκρα απ’ τα χείλη μου,
μη λες κουβέντες και ούτε λόγια τρυφερά,
κρατά για μένα την τελευταία μαχαιριά,
Γιατί αν είσαστε όλες σας σωστές,
δε θα υπήρχαν άνδρες μες τις φυλακές,
γιατί αν είσαστε όλες σας σωστές,
δε θα μετρούσαμε ατελείωτες πληγές,
Γιατί αν είσαστε όλες σας σωστές,
δε θα υπήρχαν άνδρες μες τις φυλακές,
γιατί αν είσαστε όλες σας σωστές,
δε θα μετρούσαμε ατελείωτες πληγές.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
15 Φεβρουαρίου, 2010 στις 3:49 μμ
Είσαι άπαιχτος! Χαρά σ αυτήν που κάθεται δίπλα σου!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
16 Φεβρουαρίου, 2010 στις 6:55 πμ
Αχ …αχ ποια θα μπορέσει να με αντέξει
και να με καταλάβει
με τον ασυμβίβαστο χαρακτήρα που έχω;
Μόνος μου θα μείνω σαν την καλαμιά στον κάμπο
να ακούω την ηχώ μου και να τραγουδώ
στα αδέλφια μου τους αλήτες τα πουλιά
που ταξιδεύουν στον Ήλιο και στους ανέμους
γυρεύοντας… χαμένα φιλιά!
Και εσύ είσαι άριστη κυνηγός και ονειρεύτρια
και πολεμίστρια αξιοθαύμαστη!
Υποκλίνομαι στην τέχνη σου αυτή την καταπληκτική
και χαίρομαι που είσαι και Ελληνίδα
στην παιδεία στην σκέψη και στην νοοτροπία
και το πνεύμα
μου έδωσε μια ευκαιρία να σε γνωρίσω
και να χορέψω μαζί σου!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
19 Φεβρουαρίου, 2010 στις 4:51 μμ
Η δική σου τέχνη ξεπερνά την δική μου
Η Υπόκλιση δική μου σε σένα
και είμαι τυχερή που το πνεύμα
σ έφερε στο δρόμο μου
για ένα χορό μαγευτικό!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
16 Φεβρουαρίου, 2010 στις 7:14 πμ
Όχι τέτοια μην τρέφεις τον εγωισμό και κουράστηκα πολύ να τον φέρω στον ελεγχο μου! 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
16 Φεβρουαρίου, 2010 στις 7:19 πμ
Η αυτοπεποίθεση του πολεμιστή
και η γνώση της αξίας του
δεν έχει σχέση …με τον εγωισμό του!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
16 Φεβρουαρίου, 2010 στις 7:27 πμ
Τώρα τι να πω εγώ που είναι πρώτη μου φορά που με στριμώχνουν στην γωνία! Επαναλαμβάνω είσαι άπαιχτος!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
16 Φεβρουαρίου, 2010 στις 7:59 πμ
Έ…ναι!
Δεν θα επιστρέψουμε στον χριστιανοπαθόντα
ανάπηρο οπαδό
και σε ψεύτικες μετριοφροσύνες
και ταπεινότητες… ταπεινών και καταφρονεμένων και επαιτών κλπ
Ο πολεμιστής έχει επίγνωση της δύναμης του και της αδυναμίας του
και της αξίας του και του αγώνα που δίνει κάθε στιγμή.
Και είναι χορτάτος δεν είναι ένας πειναλέος μπάσταρδος που λιμοκτονεί
με ψίχουλα ελεημοσύνης από το τραπέζι ελεούντων.
Ο εγωισμός του εχει επιβεβαιωθεί και έχει περάσει
έχει παραμερίσει στην άκρη
στην υγιή του προστατευτική δόση;;)
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
16 Φεβρουαρίου, 2010 στις 8:08 πμ
Μ αρέσεις έχεις γρήγορες και δυναμικές αντιδράσεις….
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
16 Φεβρουαρίου, 2010 στις 8:16 πμ
Ξέρεις ο πρώην σύζυγος συνήθιζε να μου λέει
προσεύχομαι να βρεθεί άνδρας να σε στριμώξει να το ευχαριστηθώ
του απαντούσα δεν υπάρχει αλλά κι αν υπάρχει θα αποφύγω να τον συναντήσω….
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
17 Φεβρουαρίου, 2010 στις 4:40 πμ
Χρόνια στο μεροκάματο,
εκπαιδευμένος στην τέχνη του πολέμου,
με κοπίδι και σφυρί
θαλασσοδαρμένος σε κύματα γνωστά και άγνωστα
έφτιαξα ένα σκαρί για το χατήρι σου
και ένα ‘Ονειρο για ένα Νησί
και… μία συνάντηση Συνείδησης εκεί;)
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
17 Φεβρουαρίου, 2010 στις 12:33 μμ
Μα καλέ μου, αν η συνάντηση εκεί δεν είχε προηγηθεί, εμείς τώρα εδώ δεν θα συζητούσαμε! 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
18 Φεβρουαρίου, 2010 στις 4:04 πμ
Αν δεν είχε προηγηθεί η συνάντηση
αλλά η αναγκαιότητα του πολέμου
και δεν είχα φύγει για αυτόν
… θα με είχες βαρεθεί
και εγώ θα είχα καταλήξει στην φυλακή 😉
Το ταξίδι και η επιστροφή όμως,
έχουν άλλη περιπέτεια
φορτισμένη με ενέργεια άλλη οκτάβας
και ένα σασπένς
απαραίτητο στοιχείο
για τους περιπετειώδεις τύπους
κυνηγούς και ονειρευτές 😉
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
18 Φεβρουαρίου, 2010 στις 7:01 πμ
τώρα τι να πω στριμωγμένη στη γωνία,ότι έχεις δίκιο μόνο
Καλημέρα!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!