Η Δεσπολιά
Μιά δεσπολιά φύτρωσε στην αυλή μας
απ τους σπόρους που σούπεσαν
εσύ το ξέχασες
μα όχι κι η γή, το χώμα που τους δέχτηκε
φέτος έδωσε τους πρώτους καρπούς της
κάτω απ τον ίσκιο της φυλωσιάς της κρύβεται
η σημασία της μορφής σου
εκεί σε φύλαξα, ανάμνηση, δροσιάς χάδι
τώρα που λείπεις
να διώχνει την λύπη της απουσίας σου
κάθομαι κάτω απ τον ίσκιο της τα μεσημέρια
και πλέκω δαντέλες, τις σκέψεις μου
με το μεταξωτό νήμα της διάκρισης
και με το λεπτό βελονάκι των αναμνήσεων
ξέροντας, πως όταν επιστρέψεις, θα αναρωτηθείς
μα γιατί αυτά τα δέσπολα,
έχουν μιαν ιδιαίτερη νοστιμάδα
GreenLion 
16 Ιανουαρίου, 2010 στις 5:07 μμ
Δεν θα αναρωτηθώ!
Τώρα ξέρω γιατί
αυτά τα δέσπολα,
έχουν μιαν ιδιαίτερη νοστιμάδα.
Είναι ποτισμένα από την αύρα εσπερινών σκέψεων
μνημονικών αναμνήσεων
από απουσίες δαντελωτές παρουσίες
υγρά πέταλα διακριτκών λουλουδιών
και από χάδι συνειδητών αστεριών!
Τώρα ξέρω γιατί…
Καλησπέρα…. νόστιμη!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
17 Ιανουαρίου, 2010 στις 8:27 πμ
Καλημέρα!
Άριστα στην ετυμολογία….
δέσπολο ή μέσπιλον αρχαιοελληνικά
αγνώστου, μας λένε, ετυμολογίας
όμως…εμείς…ξέρουμε…
προφανώς δεν έψαξαν καλά
να μάθουν τι κρύβεται μέσα σε…πίλους
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
19 Ιανουαρίου, 2010 στις 10:17 μμ
Τι να κρύβεται άραγε πίσω απο πίλους κιαν οι πίλοι γίνουν πόλοι και οι πόλοι πόλεις και οι πόλεις πολίτες ? Πολίτες με πόλωση, άλλοι εκεί, άλλοι εδω άλλοι παραπέρα και πάει λέγοντας…
Να πως ξεχάστηκε η νοστιμιά και έγινε μνήμη απουσίας .
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
20 Ιανουαρίου, 2010 στις 7:04 μμ
στον πόλο μπορεί να κρύβεται κι ο πολικός αστέρας….
στον πίλο ενός μάγου ίσως κι ένα περιστέρι
στο καπέλλο ενός πολίτη αναζητούμε την νοημοσύνη
για να θυμηθούμε την νοστιμιά
των καρπών του έρωτα που γενά συνείδηση…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
21 Ιανουαρίου, 2010 στις 5:42 πμ
Πηλέας, ο από πηλό και χώμα, ο πατέρας του Αχιλλέα.
Η μητέρα του ξέχασε την πτέρνα.
Μήπως η προστασία του ξεκινάει από το κεφάλι;
Γιατί η Αθηνά και ο Άρης, φορά την σιδερένια περικεφαλαία;
Τι προστατεύει σε ένα πολίτη μια τέτοια κάλυψη
σε ένα εξωτερικό και εσωτερικό πόλεμο ιδεών;
και πότε το βγάζουν και ποιο περιστέρι ή κουνέλι βγαίνει από εκεί;
Καλημέρα πιλοφορούσα!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
21 Ιανουαρίου, 2010 στις 10:46 πμ
όπως στον Επιμηθέα-Προμηθέα στάλθηκε η Σιδερένια Πανδώρα
στην Πασιφάη ο Λευκός (ασημένιος;) Ταυρος
στον Πάρη- Αλέξανδρο δωρήθηκε η Ελένη
έτσι και η αθανασία στον γιό του από πηλό και χώμα Πηλέα
έχουν γνώσιν οι φύλακες
κι οι πολίτες που βγάζουν το καπέλο τους μπροστά στην «θεία» εξουσία
δέχονται την σκεφτομορφή που προβάλει απ το καπέλο του μάγου-ιερέα-θαυματοποιού-διδασκάλου, το περιστέρι που φεύγει πετώντας..το κουνέλι που βυθίζεται στο νερό και πνίγεται ανίκανο να σκεφτεί να κολυμπήσει
απ το καπέλο του ζωδιακού προβάλουν αστροπερίστερα ενίοτε και αστροπελέκια
Ο Οδυσσέας όμως επειδή με το καπέλο του προστάτευε το νού του και μέσα στο καπέλο του κρατούσε προσεχτικά φυλασσόμενες τις δικές του σκέψεις, είδε την ομορφιά της Ελένης και επέλεξε την Πηνελόπη για να κυνηγήσει και να καταστρέψει τους μνηστήρες ώστε να εγγυηθεί την αποτελεσματικότητα της εκδίκησης της Ελένης για τους γάμους θνητών με θεούς και την ανατροπή των συμπαντικών νόμων
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
21 Ιανουαρίου, 2010 στις 3:16 μμ
Οι γάμοι θεών και θνητών, σαν φυσική κατάσταση
πέραν της συμβολικής, δεν μπορεί να είναι αποδεκτοί.
Είναι πολύ αντινοϊκοί και άδικοι για να ισχύουν συμπαντικά.
Ο Οδυσσέας με το τριγωνικό του σκουφί και την κεραία της μυτερής του κορυφής,
συλλαμβάνει και γεννά με τον νου του πολλές ιδέες παιδιά
σαν τον Δία που χωρίζει και ενώνει τον κόσμο θαυμαστά.
Αλλά πρώτα πρέπει να εξουδετερώσει τον ξένο εισβολέα, το παράσιτο
που εμποδίζει την αρμονική ροή ενέργειας.
Για αυτό τον λόγο ο Άρης πρέπει να είναι άγριος και δυνατός πολύ.
Την είσοδο να φυλάει τίποτα ξένο να μη περνάει.
Και η Αθηνά να συνεργάζεται στενά κρατώντας τα κλειδιά του Ολύμπου
ασπίδα δόρυ και την περικεφαλαία φυσικά.
Αφαιρώντας τον Άρη από ένα άνδρα, αποδυναμώνοντας την τεστοστερόνη
εκθηλυκοποιώντας τον με τροφές ιδέες και ενασχολήσεις
καταστρέφεις την προστασία του κεφαλιού
και τον αφήνεις στο έλεος
του ιπτάμενου δυνάστη του
φαγώσιμος να είναι πέραν του αρκετού.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
21 Ιανουαρίου, 2010 στις 10:15 μμ
Είσαι σίγουρος ότι ποστάρησες στην σωστή ανάρτηση;
Αυτή σου η απάντηση είναι τέλεια για την ανάρτηση
και την συζήτηση που είχαμε περί ανοργάνων όντων και ομοφυλοφιλίας
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
22 Ιανουαρίου, 2010 στις 5:29 πμ
Να μου τα επισημαίνεις αυτά!!!
Έχω ένα Άρη στον Ταύρο και γίνομαι πεισματάρης έως ξεροκέφαλος. σταθερά.
Αργώ να θυμώσω πραγματικά γιατί αποφεύγω να παίρνω την σπουδαιότητα του εαυτού ….πολύ στα σοβαρά.
Αλλά, αν καμιά φορά με πιάσει και ο άλλος φταίει αληθινά,
καπνούς βγάζω από τα αυτιά, γιαλιά καρφιά τα κάνω και σαν ταύρος σε υαλοπωλείο ορμάω.
Με την πάροδο του χρόνου όμως έμαθα να το εκτονώνω με τραγουδάκια σε εύθυμο σκοπό ,
όταν το αίμα και η αδρεναλίνη μου ανεβαίνει στο κεφάλι χωρίς ρυθμό.
Αρκεί …να μη το παρακάνω και μου βγει ξυνό;)
Τι λες και εσύ , φωτεινά διαλογιζόμενη
με πίλους πόλους πολλούς και σκουφιά κάτω
από μια πολυσυλλεκτική δεσπολιά;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
22 Ιανουαρίου, 2010 στις 6:45 πμ
Όταν τα τραγούδια απευθύνονται και χτυπούν στου κουφού την πόρτα
τότε ορμάμε σαν Ταύροι με του ταυ την ελεγχόμενη ροή μας
και γυαλιά καρφιά τα κάνουμε……
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
22 Ιανουαρίου, 2010 στις 2:40 μμ
Η οργή όταν λειτουργεί σαν ελεγχόμενη ροή
είναι πολύ αποτελεσματική με του Ταύρου την ορμή
και του Αλέξανδρου το σπαθί;-)))
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
22 Ιανουαρίου, 2010 στις 2:50 μμ
Το διαπίστωσα!
πολλές πολλές ελεγχόμενες δονήσεις….
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
22 Ιανουαρίου, 2010 στις 6:56 πμ
Ναι …ναι !
Ο Άρης από το κέντρο των αποφάσεων του Ταύρου του λαιμού
έτσι να κάνει…. και με το σπαθί του Αλέξανδρου
κόμπους και διλήμματα να μη φτιάχνει!!!
Η αλήθεια είναι,
πως δίνω πολλές ευκαιρίες σε κάποιον,
παίζοντας το παιγνίδι της γάτας με τον ποντικό,
πριν αποφασίσω να του …. «πάρω το κεφάλι»,
εξαντλώ πολλά…περιθώρια και την υπομονή μου.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
22 Ιανουαρίου, 2010 στις 7:03 πμ
Όμως ως είθισται την αυτοσυγκράτηση και την υπομονή μας
την θεωρούν αδυναμία μας και εν τω μεταξύ απλώνουν δίχτυα
κι αλιεύουν….
εξαντλούμε τα περιθώρια εως εκεί που η υπόσταση μας κινδυνεύει!
δεν τους αφήνουμε περιθώρια να ανακτήσουν εδάφη χαμένα!
δεν τους επιτρέπουμε να γυρίσουν τον καιρό εκεί που τους συμφέρει!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
22 Ιανουαρίου, 2010 στις 7:28 πμ
Άψογο!!!
Την θεωρούν αδυναμία, όπως και την αληθινή ευγένεια
και νομίζουν
πως μπορούμε να γίνουμε του χεριού τους και να τρέχουμε
πέρα περά στους κάμπους , στα μοναστήρια και στις ραχούλες
να αναρωτιόμαστε
τι είναι η πατρίδα μας και να σερνόμαστε εδώ και εκεί ….ουραγοί!
Τι είναι η πατρίδα μας;
Μην είναι οι κάμποι τα βουνα και τα λαγκάδια;
Θυμούνται τον σεβασμό την ηθική και τα συναισθήματα,
όταν τους βολεύει και όπως τους εξυπηρετεί,
.. προσφέροντας γη και ύδωρ
και «σεβασμό» στον «Μήδο τον Δαρείο».
Όλοι ίσοι …όλα ένα ένα;
Εδώ στο κόσμο της ύλης
είναι άλλο το ίσο και όμοιο
και άλλο το ίσο και διαφορετικό.
Είναι άλλο το ίσο
και άλλο …το ισότιμο και ισόνομο.
Είναι άλλο το όριο που υπερασπίζεις και άλλο αυτό που διευρύνεις.
Άλλη διαβάθμιση άλλη προτεραιότητα άλλη εστίαση
του στόχου και του σκοπού.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
22 Ιανουαρίου, 2010 στις 7:41 πμ
Η Πατρίδα μας, ποιά είναι η Πατρίδα μας, γνωρίζουν;
έτσι όπως οι ξεπουλιμένες συνειδήσεις τους καταστρέφουν έννοιες και ορισμούς;
Παπαγαλίζουν τον σεβασμό την ηθική και τα συναισθήματα,
όταν τους βολεύει και όπως τους εξυπηρετεί,
.. προσφέροντας γη και ύδωρ
και “σεβασμό” στον “Μήδο τον Δαρείο”.
γιατί δεν μπορούν να θυμηθούν αυτό που ποτέ δεν είχαν
Η μνήμη είναι αναμόχλευση της συνείδησης
Όλα ένα εδώ στην γή μας λένε
μα αυτό είναι ο στόχος των ανοργάνων όντων
αυτοί επιζητούν απεγνωσμένα να γίνουν ένα μαζί μας για να τραφούν από εμάς
απλή λογική, μα που να την βρούν μέσα στον νού τον ηλίθιο τον ανόργανο
που δέχτηκαν να τους τον δώσουν;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
22 Ιανουαρίου, 2010 στις 7:53 πμ
…και οι αρνητές του θανάτου που εκθηλυκοποιούνται
για να γλυτώσουν από τις επιλογές τους
και τάζουν την αθανασία
και το παράδεισο με τα ουρί με την διδασκαλία τους
ένοικοι στο κατώφλι και κυκλώποιοι
θαυματοποιοί στη σπηλιά του Πλάτωνα.
Αληθεια
είναι μια λέξη που έχουμε ξεχάσει όπως και πολλά άλλα,
γιατί είναι η Μνημοσύνη… η μη λήθη!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
22 Ιανουαρίου, 2010 στις 8:05 πμ
Και φθάνουμε σιγά σιγά στο σημείο να είναι μέσα στην σπηλιά ο άνθρωπος και έξω στην ελευθερία οι αρνητές του θανάτου,ανελέητοι κυνηγοί όσων παραμένουν άνθρωποι
κι ύστερα μου λες να περιοριζόμαστε στα τραγουδάκια;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
22 Ιανουαρίου, 2010 στις 8:12 πμ
Όχι βέβαια!!!
Καλά και τα τραγουδάκια
αλλά και το σπαθί
να βάζει τα πράγματα και τα κεφάλια στη θέση τους
….απαραίτητο!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
22 Ιανουαρίου, 2010 στις 9:10 πμ
το σπαθί απαραίτητο στον πίλο που έχει πόλο ανόργανο
στον ανόργανο νου τον φονιά του πραγματικού
σπαθί χωρίς οίκτο ο λόγος του πραγματικού σκεφτόμενου ανθρώπινου Διογενή Νου Οδυσσάμενο και πολύτροπο
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
22 Ιανουαρίου, 2010 στις 7:57 πμ
Πα Τ ρί δα
Το ΤΑΥ πρέπει να ενώνει με την ελεύθερη ροή του,
το Δα την Γη μας την υλική μας ύπαρξη
με το δικό μας ΠαΤέρα, με άρθρο της Λέξης Θηλυκό,
και την δική μας ΜηΤτέρα
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
22 Ιανουαρίου, 2010 στις 8:10 πμ
Το ζευγάρι …αρσενικό και θηλυκό,
δύο άνθρωποι ερωτευμένοι
και ενωμένοι με όλα τα κέντρα και τα 12 του σώματος,
είναι διωκόμενο
και απουσιάζει από την λογική του παραλόγου τους
και τα αρρωστημένα πρότυπα τους….θεών και δασκάλων!
Μετά αναρωτιούνται που είναι το πρόβλημα
και τι έχουν τα έρμα και ψοφούν.
Τί έχουν…και φοφούν;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
22 Ιανουαρίου, 2010 στις 8:13 πμ
Κέρινα φτερά που λειώνουν στον ήλιο του δύστυχου του μαθητή
αλλά ποτέ του Ιπτάμενου Διδασκάλου του σπηλαίου κατασκευαστή!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
22 Ιανουαρίου, 2010 στις 8:20 πμ
Ο Ίκαρος
την πληρώνει την υπερβολή και την έλλειψη μέτρου!
Πέφτει και γκρεμίζεται πνίγεται στην θάλασσα των ποσειδώνειων
κυμάτων.
Δεν ξέρει να πετά σαν ονειρευτής
δεν γνωρίζει να κολυμπά σαν κυνηγός.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
22 Ιανουαρίου, 2010 στις 8:24 πμ
Θυμήσου την περιγραφή που δίνει ο Δον Χουάν για το πως μοιάζουν τα ανόργανα όταν υλοποιούνται στον δικό μας κόσμο…
Ο Ικαρος πλήρωσε το ότι προσεφέρθηκε από τον δάσκαλο του στα ανόργανα οπότε πως να μάθει κι από ποιόν το μέτρο;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
22 Ιανουαρίου, 2010 στις 8:46 πμ
….με γαλάζια ανήμπορα κοριτσάκια
που τα λυπόμαστε
και θυσιαζόμαστε γι αυτά προσφέροντας τον εαυτό μας
σε νεράϊδες και ξωτικά!!!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
22 Ιανουαρίου, 2010 στις 8:30 πμ
Ο Δαίδ αλος ήρθε διωγμένος απ την Αθήνα,
ο Ποσειδώνας έχασε κατά την διεκδίκηση της πόλης
από την Αθηνά
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
22 Ιανουαρίου, 2010 στις 8:46 πμ
Και θυμήσου τον καθ Μαρινάτο και τον Τόλκιν για το ποιός φυλακίστηκε στην Ατλαντίδα
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
22 Ιανουαρίου, 2010 στις 2:37 μμ
Η Καλυψώ είναι κόρη του Άτλαντα και της Πλειόνης,
των Πλειάδων του Ταύρου και των Ελευσινίων μυστηρίων της Δήμητρας.
Δείχνει στο Οδυσσέα τον δρόμο των αστεριών και της αστρολογίας μαζί με την σχεδία που του δίνει.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
22 Ιανουαρίου, 2010 στις 3:19 μμ
και έτσι δικαιολογείται η μακρυά παραμονή του…η αστρολογία δεν είναι κάτι που μαθαίνεται και τόσο γρήγορα ακόμη κι από έναν άψογο νού…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
22 Ιανουαρίου, 2010 στις 3:26 μμ
..και έχει και την επικίνδυνη πλευρά της!
Κοιτάζει τα αστέρια ασυνείδητα και παπαγαλίζει κανείς
την αστρολογία
…αλλά τον κοιτάζουν και αυτά πολύ στοχαστικά και διεισδυτικά;)
Πρέπει να είσαι άψογος
και συνειδητός για να αντέξεις…. το κοιταγμά τους.
Δεν είναι για κατανάλωση προβλέψεων μόνο οδηγός για αυτογνωσία.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
22 Ιανουαρίου, 2010 στις 3:46 μμ
ΑσΤρολογία: πόσοι νομίζεις, έχουν αναμένα τ άστρα μέσα τους, για να Δηλωθεί το Ταυ, να φανερωθεί ο Λόγος της ;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
22 Ιανουαρίου, 2010 στις 8:48 πμ
Η εκδίκηση του Σηθ ….Σεισίχθων Ποσειδών!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
22 Ιανουαρίου, 2010 στις 8:55 πμ
θυμήσου και την ιστορία που διηγείται ο Τόλκιν, για την γυναίκα του Ναυτικού και την θέση του έρωτα και κατόπιν συνέκρινε το με τις γυναίκες του Ναυτικού λαού του Μίνωα να δεις γιατί τις κυνήγησε ο Ήλιος και η Άρτεμις
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
22 Ιανουαρίου, 2010 στις 2:34 μμ
Μελάνθιος, Μελανθώ και 12 δούλες με ατιμωτικό θάνατο
στο παλάτι του Νου της Ιθάκης…την ημέρα της γιορτής του Ήλιου.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
22 Ιανουαρίου, 2010 στις 11:53 πμ
Αναρωτιέμαι αν έκανες την κρίσιμη σύνδεση του Ικάριου της κόρης του και του Μίνωα, το ερώτημα είναι πότε έγινε ο Μίνως σύντροφος του Δία και Νομοθέτης μοναδικός πρίν ή μετά την Οδύσσεια;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
22 Ιανουαρίου, 2010 στις 2:31 μμ
Δεν θα μπορούσα να το παραβλέψω ύστερα από το αριστοτεχνικό σου σχόλιο πρόσφατα στην χώρα!
Είναι ένα ερώτημα
…πιθανόν μετά την Οδύσσεια συνεισφέροντας με τον τρόπο του,
ο δημιουργός του ναυτικού κράτους,
στην αποκατάσταση του νόμου και της δικαιοσύνης
και ο εντολοδόχος του Δία κάθε 9 χρόνια,
«καθώς εγγυητής είναι πάντα ο ΝομοθέΤης.»
Η κόρη του Ίκαριου περίφρων
και ο γιος του ιπτάμενου Δαίδαλου άφρων!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
22 Ιανουαρίου, 2010 στις 2:44 μμ
Ο κάθε μάγος για να τυλίξει το νήμα της σύντομης κάθε φορά ενέργειας του το κατορθώνει μετά από χρόνια….για την συλλογική ενέργεια σίγουρα απαιτούνται χιλιετίες….Κάθε φιλόσοφος μάζευε κι από λιγοστή κατά τις δυνάμεις του….κι όλοι πέρναγαν από Κρήτη….όλοι τους Κούρητες Πολεμιστές ήταν, από όποιο μέρος της Ελλάδας κι αν γενήθηκαν
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
22 Ιανουαρίου, 2010 στις 2:56 μμ
Χωρίς την ελεγχόμενη τρέλα του Κουρήτη πολεμιστή,
τραγούδι παραπλανητικό θάρυβο και χορό,
κανένα νοητικό μωρό
δεν μπορεί να σωθεί από ένα εξουσιαστή δυνάστη αρπακτικό
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
17 Απριλίου, 2010 στις 9:12 μμ
καλησπέρα!
Το κέντρο των αποφάσεων και η σχέση του με τον Μίνωα και την Κρήτη είναι ένα σημαντικό ζητούμενο καθώς παρατηρείται πολύ μεγάλο ποσοστό εμφάνισης της νόσου του θυροειδούς αδένος στην Κρήτη!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
17 Απριλίου, 2010 στις 9:24 μμ
Να το αποδώσουμε άραγε στο κάρμα ή μήπως στις μάχες των Κρητικών με τον εισβολέα;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
26 Νοεμβρίου, 2013 στις 6:01 μμ
διάβασε ο γιός μου τα σχόλια και αναφώνησε τι βλακείες είναι αυτές για την δεσπολιά που φύτρωσε από το κουκούτσι που πέταξα το 1982; κι όλες οι σαχλαμάρες για νοητικά μωρά; μου κατάστρεψες ρε μάνα όλη την νοστιμιά…..
Μου αρέσει!Μου αρέσει!