Ωρες
Ωρες νυχτερινές σε νοσταλγούν
βοριάς να ρθείς
να νοιώσουν το δυνατό το άγγιγμα σου
ώρες που κυλούν αναμετρώντας
τις χαμένες τους στιγμές
που για ένα γινάτι σε διώξαν μακρυά τους
άγριος χορός σαν ξετυλίχτηκαν
και τρόμαξαν τα βήματα σου
το φόβο σου με φόβο κύκλωσαν
για να μην παραδοθούν στο κάλεσμα σου
ώρες νυχτερινές σε νοσταλγούν
βοριάς να ρθεις
τις αντιστάσεις τους και να γκρεμίσεις
όταν το φόβο σου πλέον θάχεις νικήσει
GreenLion 
9 Νοεμβρίου, 2009 στις 6:40 πμ
Καλημέρα ωροχρονική!
Ρωτήσαμε τον βοριά που έχει δει πολλά
μαντήλια χορευτικά
και μας έστειλε το παρακάτω τραγουδάκι
μετρώντας τις ώρες…. λέει
φόβους καημούς και αναστεναγμούς
…με ρολόγια ιστορικά!
Μέτρησα προχθές τις μικρές μας στιγμές
ήσουνα κι εσύ μια σταγόνα στη βροχή
Κι αν δεν μπορώ να σ’αγγίξω πάλι μόνος προσπαθώ
να κρυφτώ, να σε χάσω, να χαθώ
Μα δε θα δακρύσω πια για σένα
και μη ρωτάς για μένα
δε θα δακρύσω πια για σένα
και μη ρωτάς για μένα
Μέθυσα προχθές στις μικρές μας στιγμές
ήσουνα κι εσύ μια σταγόνα από κρασί
κι αν δεν μπορώ να σ’ αγγίξω πάλι μόνος προσπαθώ
να κρυφτώ, να σε χάσω, να χαθώ
Μα δε θα δακρύσω πια για σένα
και μη ρωτάς για μένα
δε θα δακρύσω πια για σένα
και μη ρωτάς για μένα
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
9 Νοεμβρίου, 2009 στις 7:56 πμ
Καλημέρα!
Εντάξει το πιάσαμε το μήνυμα
δεν θα ρωτήσουμε πια για σένα
δεν χαλάμε χατήρια εμείς!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
9 Νοεμβρίου, 2009 στις 8:13 πμ
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
9 Νοεμβρίου, 2009 στις 8:26 πμ
Πιάνεται βρε ο άνεμος; Συλλαμβάνεται το ασύληπτο;
Αγρίμι!!!!!!!
Μάντεψε ποιός!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
9 Νοεμβρίου, 2009 στις 8:33 πμ
Αγρίμι…μου δίνει στίγμα χρόνου και τόπου…κι ότι ξεχωριστό η φράση κρύβει Φυσικά και μάντεψα.. ευχάριστη έκπληξη!!!! θα τηλεφωνήσω
κάποια στιγμή να τα πούμε!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
9 Νοεμβρίου, 2009 στις 8:45 πμ
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
10 Νοεμβρίου, 2009 στις 5:24 πμ
Καλημέρα δοκιμαστική πτήση!
Κάνε μου ένα χατήρι ακόμη
αφού δεν μου το χαλάς!
Να ξημερώσει …και για μας!
Τα πικρά φιλιά σου
γλυκό τραγούδι τα ‘χω κάνει φυλαχτό
Την πλατιά αγκαλιά σου
λευκό λουλούδι άνοιξε για να κρυφτώ
Τα πουλιά ταξίδεψαν στο καλό
κι έμεινα να σ’ αγαπώ
καθώς ο γλάρος δε μακραίνει απ’ το γιαλό
Για χατίρι σου ξημερώνει
βγαίνει η πούλια
βγαίνει ο αυγερινός
γοργοφτέρουγο χελιδόνι
ντύνεται γαλάζια ο ουρανός
Τα πουλιά ταξίδεψαν στο καλό
κι έμεινα να σ’ αγαπώ
καθώς ο γλάρος δε μακραίνει απ’ το γιαλό
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
10 Νοεμβρίου, 2009 στις 6:02 μμ
καλησπέρα!
φυσικά και θα στο κάνω το χατήρι!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
14 Νοεμβρίου, 2009 στις 8:46 πμ
Είσαι πέρα απο τη χαρά
μακρυνή αστροφεγγιά…..
Του ανέμου γίνεσαι γιορτή …
Για χατήρι σου όλα αυτά.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
15 Νοεμβρίου, 2009 στις 7:50 πμ
καλημέρα Θησέα!
Για χατήρι μου; Μάλλον που υπερβάλεις!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
12 Μαΐου, 2010 στις 3:58 μμ
Για ώρες σκληρές του σήμερα και του χθες……
Άκου λοιπόν…
Δεν είμαι εγώ μια γυναίκα που θέλει φιλιά δανεικά,
Εγώ έχω φύγει απ’ τη ζεστασιά μου στα δεκαεπτά
Πολλές φορές τα όνειρά μου τη νύχτα πήραν φωτιά,
Άκου λοιπόν…
Άκου λοιπόν…
Μην προσπαθείς να με κάνεις να νιώσω πως φταίω εγώ,
Αν θες να γίνεις φεγγάρι που βγαίνει σ’ άλλο ουρανό,
Δεν θα σου κάνω ερωτήσεις και λόγια, στη σιωπή θα μπω,
Άκου λοιπόν…
Όσα δε λες είναι πληγές είναι η αλήθεια,
Όσα δε λες κάνω ευχές αλλάζω το χτες.
Όσα δε λες είναι πληγές είναι η αλήθεια,
Όσα δε λες κάνω ευχές αλλάζω το χτες.
Άκου λοιπόν…
Δεν είμαι εγώ μια γυναίκα που αγάπησε μόλις εχτές,
Εγώ πληρώνω τα νοίκια στα λάθη και τις ενοχές
Έχω τρομάξει να βρω την ψυχή μου μες στις διαδρομές,
Άκου λοιπόν…
Άκου λοιπόν..
Μη φοβηθείς να μου πεις ότι όλα τελειώσαν εδώ
Εγώ έχω μάθει να παίζω, να χάνω και να προχωρώ,
Θα βρεις απόψε κλειδιά και γιατί αφημένα στο χωλ,
Άκου λοιπόν…
Όσα δε λες είναι πληγές είναι η αλήθεια,
Όσα δε λες κάνω ευχές αλλάζω το χτες.
Όσα δε λες είναι πληγές είναι η αλήθεια,
Όσα δε λες κάνω ευχές αλλάζω το χτες.
Άκου λοιπόν…
Δεν είμαι εγώ μια γυναίκα που θέλει φιλιά δανεικά,
Εγώ έχω φύγει απ’ τη ζεστασιά μου στα δεκαεπτά
Πολλές φορές τα όνειρά μου τη νύχτα πήραν φωτιά,
Άκου λοιπόν…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
12 Μαΐου, 2010 στις 4:14 μμ
Εμείς σ ακούμε δενδρολίβανο έτσι είναι πιό γνωστό το αρισμαρί 🙂
και σε κατανοούμε! Κι εμείς απ τα δεκαξη μας την είχαμε βρει την άκρη….
κλείσε το φως
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
24 Νοεμβρίου, 2010 στις 1:04 μμ
Ο βορράς είναι πάντα το κέντρο η Συνείδηση
ο φόβος την απειλεί
ο φόβος την προστατεύει
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
28 Νοεμβρίου, 2010 στις 5:38 μμ
Θετικός και αρνητικός φόβος; Καλό ακούγεται! Πάντως, άσχετο, νομίζω πως μπορείς να γράψεις ωραία τραγουδοστιχάκια!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
28 Νοεμβρίου, 2010 στις 6:13 μμ
όχι δεν μπορώ να γράψω τραγουδοστιχάκια όπως και δεν μπορώ να τραγουδήσω, δεν έχω αυτό που λένε μουσικό αυτί, μια από τις ασφαλιστικές δικλείδες που βάζει η ενστικτώδη ψυχή, για να μην την παρασύρουν οι μουσικές των άλλων σε ταξίδια που δεν της πρέπουνε!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
28 Νοεμβρίου, 2010 στις 6:34 μμ
Μπορείς 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
29 Νοεμβρίου, 2010 στις 1:07 πμ
Φόβος λοιπόν το θέμα…ο τίτλος σωστός….ο πρώτος σχολιαστής το αντελήφθη όμως η επιλογή των στίχων του δεν ήταν υποστηρικτική….δεν μπορώ να γνωρίζω αν επανείλθε ο ίδιος ή έτερος να ανατρέψει το συναίσθημα….όμως η ζημιά ήδη είχε γίνει…..ίσως και γι αυτό να είχα ξεχάσει….από εκείνη την στιγμή και μετά το νικ νέιμ elzin ήταν ταυτισμένο….με τον φόβο…. του άλλα λέει άλλα εννοεί…..προσοχή κίνδυνος!…αν και για να είμαι ειλικρινής δεν το είχα συνειδητοποιήσει…….
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
29 Νοεμβρίου, 2010 στις 10:20 μμ
??? Φτυάρι; ???
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
29 Νοεμβρίου, 2010 στις 10:31 μμ
Έπιστρέφω από την σελίδα σου….είναι χαρά μου να διαβάζω ότι γράφεις, θα κινδυνέψω να γίνω βαρετή αλλά θα το επαναλάβω είσαι….ο καλύτερος!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
2 Δεκεμβρίου, 2010 στις 1:03 πμ
!!! Να κοκκινήσω τώρα ή μετά;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
2 Δεκεμβρίου, 2010 στις 1:19 πμ
Να κοκκινήσεις τώρα δεν βλέπω τον λόγο…..
για μετά ξέρωγώ αν φορά κραγιόν αυτή που θα σε φιλήσει…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
3 Δεκεμβρίου, 2010 στις 2:26 πμ
Λοιπόν έχει πολύ χάζι αυτό που γίνεται εδώ και αρκετό καιρό ότι λέμε αναπαραγάγεται από ορισμένους προφανώς από εκείνους που δεν έχουν πάρει τα μάτια του πατέρα τους και το χρώμα των ματιών του πατέρα είναι πάντα το χρώμα συγκεκριμένου αδένα……
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
7 Δεκεμβρίου, 2010 στις 1:45 πμ
Δηλαδή αν κάποιος ¨βλέπει¨γαλάζιο μάτι ενώ το χρώμα των φυσικών του ματιών είναι πχ καστανό άρα και το χρώμα του αδένα της επίφυσης του επίσης καστανό τότε μπορεί να φαντάζεται ότι βλέπει την γαλανομάτα Αθηνά αλλά στην πραγματικότητα είναι κατειλημένος από τους ιπτάμενους ή βολαδόρες; Τι φρίκη!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
7 Δεκεμβρίου, 2010 στις 2:05 πμ
….κι ακόμη μεγαλύτερη φρίκη είναι να ιδρύει με βάση αυτές τις ¨υψηλές ¨ενοράσεις του θρησκευτικά και φιλοσοφικομυητικά συστήματα…..
Μου αρέσει!Μου αρέσει!