άτιτλο

στους άδειους δρόμους όταν η πόλη κοιμάται

λαβύρινθοι αναδύονται

από κάθε όνειρο π αναστενάζει

εντός της οικίας

στα λευκά σεντόνια τυλιγμένο

απ τις γρίλιες των παραθύρων

απ τις κλειδαρότρυπες της εξώθυρας

δράπετεύει

στους άδειους δρόμους κινείται

όταν η πόλη κοιμάται

Μινώταυρος τροφή αναζητά υποτελείας φόρο

με σουλτάνου χρυσόβουλα ιερές διεκδικήσεις

μονάζουν μόνοι οι νόμοι

στο ιερό βουνό των απαρνήσεων

απουσία μοναχών αναχωρητών

μόνες οι μονές μονάχη η πολιτική

δεν έχει την ευθύνη

αλλά κι όλοι εμείς γνώμη κοινή

που τους ψηφίζει που τους χειροκροτεί

που τους στηρίζει κεριά ανάβοντας στην ιδιοτέλεια

των ευχών προσευχών μας

ποιός φταίει για το κακό μας το χάλι

για τη φτώχεια των ιδεών το γεμάτο παγκάρι

ποιός φταίει για τον κακό μας τον καιρό

για την ανομβρία της αγάπης

για της ανομίας το χοντρό χαλάζι

ο ήλιος και οι πλανήτες στο γενέθλιο μας χάρτη

η επέκταση του γείτονα στον αύλειο μας χώρο

η κακή διαχείρηση των πολιτικών

η θέληση του θεού η δράση των δαιμόνων

οι άλλοι πάντα εμείς ποτέ

της ανευθυνότητας ορισμός γίναμε αδέρφια

εμεις είμαστε οι άλλοι

στην πόλη που μπήκαμε εχθροί απ την αφύλακτη πύλη

της χωριστικότητας και της ιδιοτέλειας

των ατομικών μας ονείρων

2 Σχόλια to “άτιτλο”

  1. Στους άδειους δρόμους της έρημης ζωής μας ,
    των ατομικών ονείρων του ‘Εγώ»
    κυκλοφορούμε όλοι
    και αφού την χαλάσαμε , «εδώ »
    σε όλη την γη… την χαλάσαμε…

    Μου αρέσει!

  2. μπορούμε όμως να αναλάβουμε και την ευθύνη να αλλάξουμε
    να ντύσουμε με την επιθυμία μας νέες ιδέες και να βαδίσουμε προς μία νέα γη

    Μου αρέσει!

Σχολιάστε